مطالعه تطبیقی سازمان های پژوهش و فناوری منتخب و درس هایی برای ایران

به منظور شکل گیری نظام های نوآوری، وجود نهادهای متناسب و تنظیمات نهادی بهینه میان آنها ضروری است. یکی از این نهادها، سازمان های پژوهش و فناوری است؛ سازمان های واسطی که در نظام های ملی نوآوری، نقش تکمیل کننده تعاملات میان اجزای موجود در این نظام را بر عهده دارند و فعالیت آنها مکمل حلقه های مفقود زنجیره نوآوری است. مطالعات نشان می دهد، هرچند این سازمان ها فرصت های بدیعی برای سیاست گذاران فراهم می آورند، اما شرط موفقیت آنها تبیین جایگاه و نقش مناسب این سازمان ها در نظام ملی نوآوری است. با توجه به تلاش های انجام شده در سال های اخیر جهت استقرار نظام ملی نوآوری در ایران و همچنین نقش برجسته سازمان های پژوهش و فناوری در شکل گیری و کارایی نظام ملی نوآوری، این تحقیق تلاش دارد با بررسی یک سازمان پژوهش و فناوری در ایران (جهاد دانشگاهی) در مقایسه با سه سازمان پژوهش و فناوری منتخب، نقش و جایگاه مناسب این سازمان را در نظام ملی نوآوری ایران شفاف نماید. این پژوهش بر پایه نظر پنل تخصصی و بر اساس معیارهایی مانند نحوه مدیریت، ماموریت، خدمات، فناوری، منابع (انسانی ـ مالی)، نقش در نظام نوآوری و تعاملات جهانی، به مقایسه میان جهاد دانشگاهی و سه نمونه هدفمند انتخاب شده پرداخته و چهار پیشنهاد را در راستای ارتقای جایگاه جهاد دانشگاهی ارائه کرده است: جایگاه مبتنی بر نیاز توسعه ملی، مدیریت منطبق با نیاز، ساختاری مبتنی بر بازار/ صنعت و  تعمیق در صنعت.